kabaca; iyi, güzel, estetik vs. olarak addedilen ne ise işte onun kötü ve ucuz taklidi anlamına gelen, hayatın her alanına dilini değdiren postmodern bi akım. diye duydum ben. anahtar kelimeleri sanırım, uyumsuzluk, zevksizlik, sığlık, rüküşlük, estetik yoksunluğu, taklit, absürt falan filan.
endüstri devrimi, iletişim devrimi, teknolojik devrimler vs. derken bu dönüşen üretim biçimlerinin topluma ve kültüre yansımaları yadsınamaz bi gerçek diğ mi. bu tip akımların ortaya çıkışı da doğal olarak bununla ilintili. çağımızın, içinde olduğumuz çağın zırvası diyorum yani bu akım.
çok itip kakıyorlar bu akımı. neden tam olarak bilmiyorum ama ben de onlara sanatı belirli zümrenin odağı haline getirirsen bu olur diyorum. şuursuzca. bi süre sonra popüler kültür endüstrisi yalama yapar onu böyle. ahah. neden. çünkü dünya değişti. değişiyor, dönüşüyor da hala. çok sığ bi laf gibi ama böyle. evet fikrimi bu saçmalıklarla temellendiriyorum. ahaha. neyse misal, bi inşaat işçisiyle aynı telefonu kullandığım için mal durumuna düşüyorsam, orda bi düşünürüm nasıl yani mal mı oluyorum şimdi diyerek. herhangi bi nesneye biçilen değer kilit burada. ama n'alaka. yahu diğ mi. ahah.
neyse. bence bi noktada, sadece bi noktada, bu kavram sanatın ne derece yüceltildiğiyle ve popüler kültür endüstrisiyle ve herbi boku sermayeye çevirme hırsıyla alakalı gibime geliyor. sanatın ve her dalının satılığa çıkarılmasına karşı olanlardanım. hadi tamam, çıkart ama en azından faiş rakamlarda çıkartma be.
ha bi de, valla da billa da hatalıysam düzeltin. atıp tutmıyım burda. böyle zevzek.
bu arada, evet, sanatı bilmem kaç yüzyıllık gelişimini piç ettim. ama hoş görün, ben bi sanat eseriyle göz göze geldiğimde görsel bi şölen yaşayamıyorum. bana hitap eden bi sanat eserine baktığımda, olsa olsa heyecanlanıyorum. bu ne lan, hangi ubermensch fırtlatmış bunu diyerek. beni düşüncelere daldırmıyor böyle tuhaf tuhaf veya bak bu eser yabancılaşmanın estetize edilmiş halinin derin penceresinden sarkan boşluğun tezahürü gibi çıkarsamalar yapamıyorum. bu yüzden hani o sanattan anlayamıyorum.
(bkz:ukde doldurmaca)
endüstri devrimi, iletişim devrimi, teknolojik devrimler vs. derken bu dönüşen üretim biçimlerinin topluma ve kültüre yansımaları yadsınamaz bi gerçek diğ mi. bu tip akımların ortaya çıkışı da doğal olarak bununla ilintili. çağımızın, içinde olduğumuz çağın zırvası diyorum yani bu akım.
çok itip kakıyorlar bu akımı. neden tam olarak bilmiyorum ama ben de onlara sanatı belirli zümrenin odağı haline getirirsen bu olur diyorum. şuursuzca. bi süre sonra popüler kültür endüstrisi yalama yapar onu böyle. ahah. neden. çünkü dünya değişti. değişiyor, dönüşüyor da hala. çok sığ bi laf gibi ama böyle. evet fikrimi bu saçmalıklarla temellendiriyorum. ahaha. neyse misal, bi inşaat işçisiyle aynı telefonu kullandığım için mal durumuna düşüyorsam, orda bi düşünürüm nasıl yani mal mı oluyorum şimdi diyerek. herhangi bi nesneye biçilen değer kilit burada. ama n'alaka. yahu diğ mi. ahah.
neyse. bence bi noktada, sadece bi noktada, bu kavram sanatın ne derece yüceltildiğiyle ve popüler kültür endüstrisiyle ve herbi boku sermayeye çevirme hırsıyla alakalı gibime geliyor. sanatın ve her dalının satılığa çıkarılmasına karşı olanlardanım. hadi tamam, çıkart ama en azından faiş rakamlarda çıkartma be.
ha bi de, valla da billa da hatalıysam düzeltin. atıp tutmıyım burda. böyle zevzek.
bu arada, evet, sanatı bilmem kaç yüzyıllık gelişimini piç ettim. ama hoş görün, ben bi sanat eseriyle göz göze geldiğimde görsel bi şölen yaşayamıyorum. bana hitap eden bi sanat eserine baktığımda, olsa olsa heyecanlanıyorum. bu ne lan, hangi ubermensch fırtlatmış bunu diyerek. beni düşüncelere daldırmıyor böyle tuhaf tuhaf veya bak bu eser yabancılaşmanın estetize edilmiş halinin derin penceresinden sarkan boşluğun tezahürü gibi çıkarsamalar yapamıyorum. bu yüzden hani o sanattan anlayamıyorum.
(bkz:ukde doldurmaca)