(bkz:anketlere gelesin)
küçüğümüz kendi çapında büyük ihtimalle o dönemdeki gördüğü ya da duyduğu ve heyecanlandığı bir akıma kapılarak kendi için en iyisi olduğunu düşündüğü bir meslek söyler. (aslında çok da düşünmez). verdiği kararı tekrarladıkca onu saplantıya dönüştürdüğünün tabiki farkında değildir. üniversite hayatı gelmiştir, bölüm seçilmiştir ve geri dönüşü olmayan bir yola girilmiştir. genellikle vasat notlar alırlar ve bu okul bitse de kurtulsak modundadırlar. zar zor bitirirler, önlerinde hala vakit vardır ama okul hayatlarında yaşadıkları başarısızlıklardan kendilerine güvenlerini yitirmiştirler.. işleri çok zordur.
bu yüzden kişi bu konuda ki kararlarını kendini tanıdıktan sonra almalıdır ve sık sık sorgulamalıdır. yapılan bir araştırma insanların inin çalıştığı işten mutlu olmadığını göstermiş. burdan anlıyoruz ki insanlar hayatlarındaki en önemli şeylerden birinin üstüne yeterince düşmüyor,umursamıyorlar. sonra da toplum 'neydi benim günahım' 'ah keşke' gibi cümlelerle düzeni sorgulayan büyük bir kalabalık haline geliyor. yazıktır günahtır..