don bak dunyaya

yalnız kaldıysan , kalkıp pencerenden bir bak

güneş açmış mı , yağmur düşmüş mü

dön bak dünyaya

herkes gitmişse , sakince arkana dön bir bak

dostun kalmış mı , aşkın solmuş mu

dön bak dünyaya , dön bak dünyaya

bir sonbahar kadar yalnız , bir kış kadar savunmasız

ya da ilkbaharsan , yolun başındaysan

asla vazgeçme , kalkıp da pencerenden bir bak

güneş açmış mı , yağmur düşmüş mü

dön bak dünyaya

sinan kaynakcıyı bir sandalyeye bağlayıp,eski türk filmeleri adabıyla tokat atarken ona,neden sinan,ne hakkın var sorularını yöneltmek istediğim sarkı.penceremi kapattım,güneşten kactım,umutlarımı gömdüm dediğim anda ne hakkın var bana umut aşılamaya sesinle,sözünle.hemde bile bile her umudun sonunun hüsran oldugunu.ne hakkın var....