sinan kaynakcıyı bir sandalyeye bağlayıp,eski türk filmeleri adabıyla tokat atarken ona,neden sinan,ne hakkın var sorularını yöneltmek istediğim sarkı.penceremi kapattım,güneşten kactım,umutlarımı gömdüm dediğim anda ne hakkın var bana umut aşılamaya sesinle,sözünle.hemde bile bile her umudun sonunun hüsran oldugunu.ne hakkın var....