hirosima

nazım hikmet ran:

kapıları çalan benim

kapıları birer birer.

gözünüze görünemem

göze görünmez ölüler.

hiroşimada öleli

oluyor bir on yıl kadar.

yedi yaşında bir kızım,

büyümez ölü çocuklar.

saçlarım tutuştu önce,

gözlerim yandı kavruldu.

bir avuç kül oluverdim,

külüm havaya savruldu.

benim sizden kendim için

hiçbir şey istediğim yok.

şeker bile yiyemez ki

kâat gibi yanan çocuk.

çalıyorum kapınızı,

teyze, amca, bir imza ver.

çocuklar öldürülmesin

şeker de yiyebilsinler.