ümraniye,m.kemal(ki eskiden adı 1 mayıs mahallesi idi)mahallesi sokaklarında binlerce insan panzerler,akrepler ve çevik kuvvet eşliğinde yürümekteydi.ellerinde sadece meşaleleri,kızıl bayrakları ve ilk görüşte kim olduğunu anlayamayacağınız bir insanın portresi vardı.polisler aralarında(kimileri)konuşurken belli ki kim için ve ne için toplandıklarını anlamamışçasına yüz ifadelerine bürünüyorlardı.malesef birçoğu copunu kemerinden çıkarmıştı bile . ama istedikleri olmadı,çünkü aydın bir kalabalıktı bu .. ve herşeyin bilincinde olan bir kalabalık.ne kan dökmek için ordaydı onlar ne de terör için,istedikleri sadece seslerinin duyulmasıydı demokratik(!)ülkemizde.onlar uzaklaştıkça haykırdıkları isim de yitip gidiyordu yavaş yavaş ... "ibrahim kaypakkaya'lar ölmez !"...

edit : özgürüz ha ? nah özgürüz ..