havaalanına gelindi. hadi sıcak yok, hava normal, pasaportta sorun yaşamadın, taksici kurbanı da olmadın (u: kıbhas) diyelim. buraya kadar herşey normal. evine geldin. karnında aç değil uçakta kuzu kesmişler senin için yemek derdin de yok. uyu şimdi. süper rüyalar görüyorsun güzel bir uykudan sonra uyandın. yeni birgune başlamanın mutluluğu kısa sürer, ve işte o suyu suratına çarptıktan sonra dudaklarına inen tuz varya o kadar acı işte. kıbrıstasın...
hayatın hatası...
madem kıbrısı sevmiyorsun ülkene dön kardeşim detirten başlık (u: gelme kardesi git sen kıbrısı istemiyosan kıbrısta seni istemiyoo)
her$ey yazıldıgı kadar kolay olsaydı bir saniye bile durmazdım denilmesi gereken ba$lık . kotulemeyin ama bu boyle .
okurken adama işkence gibi gelen hareket. sabit bi gyik vardır hani , şair e sormuşlar ankaranın en çok nesini seviyorsun diye, istanbula dönüşünü demiş.. o hesaptı bizim talebeliğimizde de kıbrısla ilgili düşüncelerimiz. ama şimdi gün geldi , devran döndü , kaderimize iş için kıbrısa gitmek yazıldı.. değişik bi duygu, ama talebeyken yaşadığım sıkıntı stresten eser yok.. amaca bağlı , değişlen bir psikoloji imiş yani kıbrısa gelmek
ercana doğru alçalmakta olan uçak havayla cebelleşirken siz uçak bi pike daha yapsada hayatla yüzleşmek bir kaç dakika daha gecikse dersiniz takırtılar tukurtular ve pilotu alkış fetişi yapan şaklamalardan sonra uçağınız karayla temas etmiş ve artık siz kıbrısa gelmişsinizdir.hatadır olmuştur bir kere..
bir daha yaparken kendimi hayal bile edemediğim bir eylem...
hayatımın en kötü tercihlerinden bitanesi..