kullandigimiz argonun alt metni

ş1 = birinci şahıs --- ş2 = ikinci şahıs --- d1 = birinci dayı

ş1 - dayı bi bakacan mı?

d1 - söyle koç ne vardı

ş1 - ya bizim biraderle kayboldukta yolumuzu bulamadık

d1 - walla bende buranın yabancısıyım

ş2 - neysa dayı sağolasın

.

.

.

ş2 - adamım sıçtık galiba, morukta bilmiyo buraları

ş1 - he walla kaybolduk galiba.. dur bakalım benim kankiyi arayayım, o gelsin alsın.. kötü gün dostudur bırakmaz burda bizi

(bkz:götten sallamanın en güzel örnekleri)

(bkz:yaratıcı olmaya çalışan yazar)

(bkz:yaratıcı olmayı beceremeyen yazar)

(bkz:her konudan bir diyalog çıkarmaya çalışan yazar)

dayı :annemizin erkek kardeşi

kardeş :annemizden doğan ve babamızdan olan ?olamayan?

birader :erkek kardeş

kanki :kan kardeş olabilir??

moruk :bir hayli yaşlı kişi

adamım :bize bazı şekillerde minnet duyan

dostum :yeri geldiğinde sırlarımızı ifşa edebileceğimiz özel insan

kelime seçerken sadece duyduğumuz sıklığa göre mi yoksa bize fonetik olarak en doğru gelen argoyu mu kullnıyoruz ki bunların hepsi anlam kaymasına uğruyor.dayım eski dayım değil diye üzülenler varsa yurtta kalmasın artık.