bir tartismanin dayandirilmasi gereken temeldir. tartismayi kavga etmek ve bos gurultu yapmaktan ayiran imlectir. kisilerin birbirinin yalamasi olmasini engelleyen ayıractir. burda soz konusu olan uslup degildir. uslup sert olabilir hatta hakkaniyetten uzak bir elestiride incitici de olabilir. ancak yapilan yorumlara verilen cevaplar kisinin ozunu belirler... empati kurmaksizin verilen korunma reflexleri, koru korune hakliligi onesurmek, hakli olsaniz bile karsidakinin de haklilik payi olabilecigini dusunmemek, en iyi cevap en igneleyici cevaptir demek, laf yaristirmak, konuyu gereksiz uzatmak, olayin ozunden uzaklasmak, olayi kisisellestirmek ve en onemlisi sahip oldugu gucu menfuatleri dogrultusunda kullanmak tartisma adabini bilmemek demektir.

sozlerimi bir anektotla noktalamak istiyorum.. eser koker'in bir lafi vardir. -universite hayatiniz boyunca siyaset yapabileceginiz sosyal olaylara tepki verebileceginiz en uygun mekandir, o yuzden universite yillarinizda fikrinizi paylasin tartisin cunku ancak bu yillarda fikriniz degisebilir yada gelisebilir.- bu soz cok manidardir. zira adabi ile tartisilmadigi surece hicbir fikir gelismez yada degismez.

son olarak yazar kisi kendi adina bir yorum yapmak ister o da sudur ki;

karsidakinin fikrini degistirmek icin israrci olunmamalidir, dusuncenizi soylersiniz anliyor yada anlamiyorsa o karsidakinin sorunudur. kimse sizin dediginizi kabul ediyor diye daha akilli red ediyor diye daha aptal olmaz. zira her fikir sahibine en mantikli gelendir..