teoman

son albümü olan renkli rüyalar otelini uzun bi zamandır dinlemiyordum.gecen gün otururken kanepemde,bişeyler cekti beni rafa.neden gittiğimi bilmeden yaklasık bi otuz saniye bos bos baktım oraya.halbuki raf benim değil.tek bir esyam bile olmaması gerekir.ne bir cd,ne bir kitap.neden olsun ki.kendi odamda rafım varken.olmus ama.bilmiyordum da.teomanın albümü o raftaymıs,nasıl gelmiş,kim getirmiş bilmiyodum.kartoneti aldım elime.göz gezdirdim.ne kadar oldu be abi seni dinlemediğim dedim.özledim dedim.sonra taktım bilgisayara cdyi.rasgele modunu actım,sansıma ilk gelen sarkı,barıs manconun sarkısına yaptıgı cover,unutamadımdı...bilen bilir.teoman bu sarkıda biraz zorlar kendini hafiften,bagırır öyleyse sen unut beni,yeter ki bende isteme derken.vurgun yemişe döndüm ilk sarkıdan daha.beklemiyordum bu kadar acıcagını.oysa acıya alısıktım.maddi ve manevi acılara.sonra dursun dünya caldı.sanki bi işaret geliyor zannettim.cok sevdiğim bir sarkıdır buda.dursun ister dönsün dünya etrafında,hiç fark etmez çünkü artık sen yoksun ya der burda.yakarısta son noktadır.kaderini kendi cizer eline aldıgı usturayla,avuc içine....durdurdum cdyi.bekledim bi süre.bi sigara yaktım.düsündüm.sigaram bitti.ardında bi tane daha yaktım.daha onun izmaritini atmadan kültablasına.rasgele modunda ya.hangi sarkıyı sececeği merak konumdu.kendi kendime değerlendiriordum sarkıları.bastım korka korka.terlemeden sevisenler cıktı.....sonra karar verdim,sarkıda ki gibi yasamaya.dediği gibi:

boşver dişle kendi fünyeni,zaten bir gün her şey biter.....