bir uluslararası film festivali için ortadoğunun çılgın bir ülkesinde bir araya gelen türk, mısırlı, italyan, amerikalı, ispanyol, yunan ve fransız yönetmenin darbe sonucu tutuklanarak ulusal kütüphaneye kapatılmaları sonucu yazdıkları öykülerden oluşan enteresan bir halil gökhan kitabı. sinema ve edebiyat savaşımının izdüşümü.
kitabın başında geçen ve sanırım halil gökhan'a esin kaynağı olan yazı:
(alinti: sinema ve edebiyat, aynı kadına aşık ve birbirlerini sırtından vurmaya hazır iki erkeğin başka kadınlarla sevişirken kullandığı imgeler kadar ortak ve rakip olabilseydi, belki de dünyanın gelmiş geçmiş en büyük fırsatını kaçırmamış olacaktık. ama olmadı. sinema tarihinin ya da yazı teknolojisinin bir yerinde bir hata, bir yanılgı meydana geldi.
oysa kadın, son hızıyla, her ikisinden de kaçıyor. objektifler sinema ve edebiyatın kendi serüvenlerinde yaşamın göz alıcı bulanıklık noktalarına yönelirken, sözünü ettiğimiz hata ya da yanılgı yüzünden bu noktalar parlaklığını yitiriyor. gözün körlüğü, düşüncenin körlüğüne bulaşıyor. sinema edebiyatın, edebiyat da sinemanın eliyle kendini yok oluşa sürüklüyor; her iki sanattan birçok beklenti kalıbı içinde kıvranan sanatseverlerin ve her şeyden önce kendisi için yeni açıklamalar bekleyen yaşamın da sonu anlamına geliyor bu.
bir tercih gerekiyor. hemen şimdi. çok fazla zamanımız kalmadı. artık seçme zamanı geldi... ya edebiyat, ya sinema!
ama kimse o kadından vazgeçmek istemiyor!)(scott v. bonapi, gözün sıfır derecesi, sinema: teknolojinin edebiyatı adlı yazıdan, 1993.)
kitabın başında geçen ve sanırım halil gökhan'a esin kaynağı olan yazı:
(alinti: sinema ve edebiyat, aynı kadına aşık ve birbirlerini sırtından vurmaya hazır iki erkeğin başka kadınlarla sevişirken kullandığı imgeler kadar ortak ve rakip olabilseydi, belki de dünyanın gelmiş geçmiş en büyük fırsatını kaçırmamış olacaktık. ama olmadı. sinema tarihinin ya da yazı teknolojisinin bir yerinde bir hata, bir yanılgı meydana geldi.
oysa kadın, son hızıyla, her ikisinden de kaçıyor. objektifler sinema ve edebiyatın kendi serüvenlerinde yaşamın göz alıcı bulanıklık noktalarına yönelirken, sözünü ettiğimiz hata ya da yanılgı yüzünden bu noktalar parlaklığını yitiriyor. gözün körlüğü, düşüncenin körlüğüne bulaşıyor. sinema edebiyatın, edebiyat da sinemanın eliyle kendini yok oluşa sürüklüyor; her iki sanattan birçok beklenti kalıbı içinde kıvranan sanatseverlerin ve her şeyden önce kendisi için yeni açıklamalar bekleyen yaşamın da sonu anlamına geliyor bu.
bir tercih gerekiyor. hemen şimdi. çok fazla zamanımız kalmadı. artık seçme zamanı geldi... ya edebiyat, ya sinema!
ama kimse o kadından vazgeçmek istemiyor!)(scott v. bonapi, gözün sıfır derecesi, sinema: teknolojinin edebiyatı adlı yazıdan, 1993.)