çok da alakalı değildir. öyle olsaydı zaten, bütün zekiler müslüman olurdu. zeka herşeyi ispatlayamaz. ne allahın varlığını, ne de yokluğunu ispatlaması mümkün değildir. allah deneyi yapılacak, görülecek ya da işte burada denilecek bir varlık değildir bi kere. o yüzden ya eldeki delillere bakıp 'allah vardır' denilir ya da 'net değil be kardeşim ben hala inanmıyorum' demekte ısrar edilir. işte o yüzden tam burada kişinin kalbinin nereye meylettiği girer devreye. kimisi yoklugunu, kimisi varlıgını kabul eder. ben varlığını kabul etmiş zekilerdenim. aferin bana. kendimi tebrik ettim. hem zekamı hem de müslüman oluşumu. buradan da hazır konu dinle alakalı iken bütün müslümanlara selam çakıyorum. allahın selamı üzerinize olsun, hayırlı ramazanlar efendim.
araştırma konusudur. zeka ile din arasında nasıl bir bağlantı ya da orantı olup olmadığı, birbirlerine paralel mi yoksa zıt mı düştükleri konusunda ciddi ciddi çalışmalar yapıldı ve halen daha yapılıyor sanıyorum. merak işte.
ama bundan öte, ateist, agnostik, deist bireylerin ya da bir dine mensup kişilerin bu ilişkiden dem vurup biz çok akıllıyız, biz çok zekiyiz diye göbek atmaları fazlaca gıdıklayıcı bir durum. açıkcası ben, zeka ve din/inanç arasında doğru orantı da olabilir, ters orantıda nereden biliyorsunuz bre deyyuslar da kendi kendinizi üstinsan kategorisine sokuyorsunuz diyenlerdenim. ha doğruya doğru, şu da var. sorgulayıcılık bakımından en azından belirli bir dine inanmayanlar bir adım ötede gibi düşünüyorum. ama bunun zeka ya da deha ile alakalı olduğunu düşünmemekteyim. bilmem yanlış mı düşünmekteyim.
ayrıca (bkz:zeka seviyesi düşüklere göre islam)