ahlak

her $eye seyirci kalmaktır..

-aynı- olunmadığı durumlarda kimi kimseler tarafından tatile gönderilendir.

ahlakın tatile çıkması ahlakını tatile göndereni küçültür, unufak eder de ahlaksızlığını yansıttığı kimseye birşey kaybettirmez. sadece -bu kadar mı- bu mudur- dedirtir.

(u: üzücüdür) (u: allah saklasındır)

(bkz:etik)

(bkz:din kültürü ve ahlak bilgisi dersinin okullarda zorunlu olarak okutulmasi)

iki türlü tanımı olan kavramdır. kabaca tanımlamak gerekirse; ilki, sosyalizasyon süreciyle öğretilen ve üstü kapalı ya da açık biçimde "doğru olan budur!" (bkz:doğru ile gerçek arasındaki fark) denilerek dayatılan öğretilmişliklerdir; diğeri ise, bireysel veya kişisel ahlaktır. yani kişinin kendi ahlakını kendi aklı ve akıl yürütme, yorumlama, algılama biçimiyle şekillendirdiği ahlak biçimidir.

toplumsal alanda muhafazakarlığın iyiden iyiye perçinleşmesiyle ahlakın bu ilk tanımı cozutmuş bulunmakta. bir bakmışsınız herkes ahlak bekçisi kesilmiş, sizi ahlaksızlıkla suçluyor, hatta dışlıyor hale gelmiş. kendi ahlak sistemini yüceltip yüceltip ahkam kesen bu gruplar, "dünyanın çivisi çıktı!" nidalarıyla size yan bakıyor, hatta sizi umursamıyor bile. didaktiklik diz boyu. yirmi yaşındaki kuzenimden bile ahlak dersi alır buluyorum kendimi. dinliyor dinliyor, "nasıl bu hale geldik?" diye düşünüyorum ders boyunca. "gerçekten de dünyanın çivisi mi çıktı, herkes delirdi mi ya da?" tarzında sorular geziniyor (u: yarım)aklımda. neden kurcalamıyor, didik didik etmiyoruz her şeyi taklit edip duruyoruz, sorgulamadan ya da üzerine düşünmeden benimsiyoruz tüm öğretilmişlikleri. derken ders bitiyor, teneffüse çıkıp bir sigara yakıyorum hayıflanarak. uzun lafın kısası, bireysel değil de toplumsal ahlak denen faşizan bir baskıdan başka bir şey değil ne yazık ki. "neden sizin gibi düşünmek, yapmak, yaşamak zorundayım" diye sorular sorabilen çok kişi tanımaktayım ve asıl erdem de bu bence. ha tamam, senin ya da dahil olduğun grubun kuralları, değer yargıları vs.si olabilir, ki var ve olacak da; ama tüm bunları benden de beklemen (u: en kibar tabirle) yersiz. ben sana karışıyor ve senin üzerinde bir tür baskı kuruyor muyum. sadece sen bana bazı şeyleri (u: gizli ya da açık) böyle dikte ettikçe, beni ahlaksızlıkla suçladıkça kımıl kımıl oluyor ve her boka muhalefet kıvamında gözüküyorum.(u: sakız gibi uzadı, toparlayamıyorum iyi mi) neyse, insan olabilmek güzel, ne diyim, ne mutlu insan olabilene artık bu zamanda.

(bkz:entryi toparlayamayıp sonunda sıçmak)

ahlak kavramı günümüzde çokça tartışılan bir kavramdır. bu tartışmaların temelinde yatan sebep ise bilgisizliktir. kavramın etimolojik kökenini bilmemekten kaynaklanan tartışmaların neredeyse tamamı dönüp dolaşıp cinsellikte tıkanır kalır. öyleyse herşeyden önce "ahlak" kavramının ne demek olduğunu anlayalım:

günümüzde yunanca kökenli etik kavramı ile değiştirilmeye çalışılan "ahlak " kavramı, arapça bir kelimedir. kelimeyi lengüistik açıdan incelemeyi bir kenara bırakıp, semantik açıdan ele aldığımızda, bu kavramın: "yaratılıştan getirilen ve fıtrat tarafından özümsenen özelliklerin bütünü" anlamına geldiğini görmekteyiz.

dolayısyla "insan ahlakı"; doğuştan getirilen tüm özellikler ile insan tarafından özümsenen tüm yaşamsal tecrübelerin, insanın ruhunda birleşip eriyerek, iyi ve kötü yönleriyle dışa yansımasıdır. toplum ahlakı ise bu durumun kitlesel olarak ortaya konmasıdır.

aynen toplumsal normların ve toplumsal değerlerin ana kaynağı konusunda tespit ettiğimiz gibi bireysel ve toplumsal ahlakın ana kaynağı da aynı makamdır: "allah" insan ne kadar inkar ederse etsin, şayet bahsettiğimiz bu olguların kökenine ulaşmaya çalışırsa, bunun ne doğanın bizatihi kendisinde, ne de uzayın derinliklerinde olmadığını görecektir. yapılacak bu araştırmanın sonucunda, yaratılan ilk insana ve alak suresinin 3 ve 4. ayetlerinde zikredilen "öğretim" işlemine ulaşılacaktır.

sonuç olarak ahlak kuralları; allah ın beşer için belirlediği sınırların, insan tecrübesi ile çeşitlenmiş ya da kokuşmuş halidir... her şeyi kokuşturmakta üstün bir yeteneğe sahip olan ademoğlunun kahir ekseriyetinin, yaratıcının belirlediği ahlakî kuralları kokuşturmakta geç kalmadığı malumunuzdur sanırım.