alemin kralının ,kafirlerin bile buradan umut beslediklerini veciz sözleriyle şu şekilde anlattığı yerdir
arkadaş! ıslamiyet, bütün insanlara bir nur, bir rahmettir. kâfirler bile onun rahmetinden istifade etmişlerdir. Çünki ıslamiyet'in telkinatıyla küfr-ü mutlak, inkâr-ı mutlak; şek ve tereddüde inkılab etmiştir. o telkinatın kafirlerde de yaptığı in'ikas ve te'sirat sayesinde, kâfirlerin, hayat-ı ebediye hakkında ümidleri vardır. bu sayede, dünya lezzetleri ve saadeti onlarca tamamıyla zehirlenmez. bütün bütün o lezzetler elemlere inkılab etmez. yalnıztereddüdleri vardır. tereddüd ise, her iki tarafa baktırır. deve kuşugibi, tam manasıyla ne kuş olur ve ne de deve olur. ortada kalarak her iki tarafın zahmetinden kurtulur.
anlamaya kapasitesi yetmeyecekler için biraz daha açık söylemek gerekirse. allaha inanmayanlar dahi ,yok olmaktan korktukları için ahiretin varlığına inanmışlardır. ancak yine üstadın söylemleriyle anlatırsak
nefis, tenbellik saikasıyla vazife-i ubudiyetini terk ettiğinden tesettür etmek istiyor. yani, onu görecek bir rakibin gözü altında bulunmasını istemiyor. bunun için bir halıkın, bir malikin bulunmamasını temenni eder. sonra mülahaza eder. sonra tasavvur eder. nihayet, ademini, yok olduğunu itikad etmekle dinden çıkar. halbuki, kazandığı o hürriyetler, adem-i mes'uliyetler altında ne gibi zehirler, yılanlar, elîm elemler bulunduğunu bilmiş olsa derhal tövbe ile vazifesine avdet eder.
arkadaş! ıslamiyet, bütün insanlara bir nur, bir rahmettir. kâfirler bile onun rahmetinden istifade etmişlerdir. Çünki ıslamiyet'in telkinatıyla küfr-ü mutlak, inkâr-ı mutlak; şek ve tereddüde inkılab etmiştir. o telkinatın kafirlerde de yaptığı in'ikas ve te'sirat sayesinde, kâfirlerin, hayat-ı ebediye hakkında ümidleri vardır. bu sayede, dünya lezzetleri ve saadeti onlarca tamamıyla zehirlenmez. bütün bütün o lezzetler elemlere inkılab etmez. yalnıztereddüdleri vardır. tereddüd ise, her iki tarafa baktırır. deve kuşugibi, tam manasıyla ne kuş olur ve ne de deve olur. ortada kalarak her iki tarafın zahmetinden kurtulur.
anlamaya kapasitesi yetmeyecekler için biraz daha açık söylemek gerekirse. allaha inanmayanlar dahi ,yok olmaktan korktukları için ahiretin varlığına inanmışlardır. ancak yine üstadın söylemleriyle anlatırsak
nefis, tenbellik saikasıyla vazife-i ubudiyetini terk ettiğinden tesettür etmek istiyor. yani, onu görecek bir rakibin gözü altında bulunmasını istemiyor. bunun için bir halıkın, bir malikin bulunmamasını temenni eder. sonra mülahaza eder. sonra tasavvur eder. nihayet, ademini, yok olduğunu itikad etmekle dinden çıkar. halbuki, kazandığı o hürriyetler, adem-i mes'uliyetler altında ne gibi zehirler, yılanlar, elîm elemler bulunduğunu bilmiş olsa derhal tövbe ile vazifesine avdet eder.