deli muamelesi gormek

çok üzücü başlayan ama sonra ne yaparsanız yapın hastalığınıza verecekleri için eğlenceli olabilecek eylemdir. her an bir markette hebele hübelee diye bağırmak serbesttir.bu güzeldir aslında.

çalıştıım yere takılan bağırıp çağırmayı alışkanlık haline getiren kıbrıslılara uyguladıım muamele...

a kişisi-lan deli naber?

b kişisi-sen neden bana hep deli muamelesi yapıyosun?

a kişisi-deli lan bu ahhaha

b kişisi-sen antipolarjikaztrom nedir bilir misin?..

yine a kişisi-ne bileyim ben deli misin nesin (u: burda şahıs bilemeyince biraz bozulur)

şimdi lafı koyacak olan b kişisi -hee o zaman git öğren öyle gel..

(u: anlamsız diyalog)

(bkz:deli gömleği)

(bkz:delidegilimben)

artık kendi kendime yaptığım muamele (u: bı kıbrıs beni de yordu) (u: yada baştan çıkardı) (u: yok valla delirdim ben ya) (u: başardım sonunda)

herkesin müsdarip olduğu durum. delilik artık herkesin birbirine çektiği muameledir; herkes "ben normalim" diyerekten kendisi gibi olmayanlara, kendisine benzemeyenlere deli ünlemini yapıştırır. halbuki kimse normal değildir, ama deli de değildir.

+ selam beyler bu kaç?

- aha geldi allaaaan delisi! insan önce bi hal hatır sorar.

+ lütfen benim dengemi bozmayınız.

- sonra deli dedi oluyor

+ deli değilim beeeen!