vazgeçemediğim eski karım..

trafiğine, insanına, minibüs şöförleri ve taksicilere ne kadar küfür ettirse de, vazgeçilmiyor..

kız kulesinde bir kahve içmek rüzgara doğru, sahillerinde, kayalıklarında oturmak, denizi dinlemek yağmurla.. veya camı açıp araç seslerine kulak vermek boğaz köprüsüne bakıp.. gelip geçen gemiler, sandallar, balıklar ve boklar.. aslında herşeyi huzur veriyor istanbul'un.. bu kadarla anlatılmaz..

kollarında ölüp kucağına gömülmek istediğim eski karım.. bana huzur veriyorsun ama seni sevmiyorum..