kadinligi annelikten ibaret sanan zihniyet

hakkında öyle methiyeler, öyle methiyeler düzülesi zihniyettir ki ancak ana avrat düz gide gide yapılabilirliği mümkündür. kadını nesneleştiren, sadece doğurganlığıyla var eden ve yücelten, metalaştıran zihniyettir kısaca. din ise amaca giden yolda araçtır, yok yok araç değil amacın ta kendisidir. öyle bir zihniyettir ki bu dul ya da evlenmemiş kadınları öyle dışlar öyle hor görür ve aşağısılar ki aklınız hayaliniz durur. mahalle baskısı adı altında örnekleri çokça görülen bir durumdur bu artık günümüzde. evlenirsen başım üstüne der, ama boşanmışsan vay haline. mahallede orospu diye adın çıkar, defolup gitmek zorunda kalırsın o mahalleden. ya da doğuramazsın evli olmana rağmen direk boşanma davası açılır, kapı dışarı edilirsin adın kısıra çıkarılarak, sorun sende dahi olmasına rağmen.

nedense din ile kendini bulan bu ataerkil düzende kadın, önce tanrıya sonra da erkeğe boyun eğmek zorundadır. doğursun yeterdir, nefes alsın da değil. ve bu öyle normalleştirilmiştir anormal olmasına rağmen öyle içselleştirilmiştir ki kadın bile erkeğim de erkeğim, mahremim de mahremim diye dolanıp durur. sanki erkeksiz bir hiçmiş gibi. salt erkeğiyle varolabilirmiş gibi. bunu öyle kabul etmiş benimsemiştir ki, farkında değildir bunun ona öğretilmiş hatta dayatılmış bir şey olduğunun. bedenini erkeğe öyle bırakmıştır ki bedeni artık onun bedeni değildir, erkeğinindir.

neyse, kısaca kadınların bu durumun farkına varıp bu zihniyete direk lanet etmesi gerekir ama aksine el üstünde tutuluyordur bu zihniyet. bu derecedir.