kıbrıstaki huzuru özlemektir, yolların boş olmasını, güneşin insanın içini ısıtmasını, yol kenarlarındaki turunç ağaçlarını, yaşlılarından 1970leri dinlemeyi, garip ama tatlı konuşmalarını(u: küfürlü konuşmayı marifet bilenlerini değil düzgün aile insanlarınınkini kastediyorum), evlerin hep 2-3 katlı olmasını, geceleri sokakta korkmadan yürümeyi, siyahla beyazın birbirinden net bir şekilde ayrılmasının verdiği rahatlığı(u: ahlaklı ahlaksız bellidir hiç olmazsa kıbrısta), hatta gecenin bir saati babasının parası ile hava atan 17-18 yaşılarındaki bir gencin fren sesiyle uyanmayı, yolda tanımayanların bile yanınızdan geçerken kibarca günaydın demesini...
işte böyle birşey
işte böyle birşey