kibrisi ozlemek – ydü sözlük – kibris ta bir sözlükcük | artik haber daha yakin

kibrisi ozlemek

başıma buda mı gelecekti dedirten olay..saçma ve yersiz bir şekilde son bir haftadır çektiğim durum..(u: dürüm)(u: sımayl)
önceden ya bi siktir git dedirten laflara yazılacak cümle olarak gelirdi kıbrısı özlemek, ama şimdi anlıyorum ki insan kıbrısı özlüyormuş. arkadaş ortamını kafan rahat bir halde gezip alkolun tavan yapmasını dereboyunda canlı müzik ile coşmayı kampüste oturup muhabbet etmeyi hatta kıbrısın sıcağını ve ydü.nin lanet servislerini bile özlüyormuş insan!!!!

kıbrıs içindeyken lanet edilesi dışarıdayken özlenesi mekan mış meğersem!!!!!!
daha önce yazdığım entry de ıyy ıyy dediğim durumdur demiş olup şimdi ise mezun olduktan sonra ulan hakikaten özleniyomuş arkadaş dedirten durumdur..orda yaşanan günler değeri bilinesi günlerdir..
kıbrıstaki huzuru özlemektir, yolların boş olmasını, güneşin insanın içini ısıtmasını, yol kenarlarındaki turunç ağaçlarını, yaşlılarından 1970leri dinlemeyi, garip ama tatlı konuşmalarını(u: küfürlü konuşmayı marifet bilenlerini değil düzgün aile insanlarınınkini kastediyorum), evlerin hep 2-3 katlı olmasını, geceleri sokakta korkmadan yürümeyi, siyahla beyazın birbirinden net bir şekilde ayrılmasının verdiği rahatlığı(u: ahlaklı ahlaksız bellidir hiç olmazsa kıbrısta), hatta gecenin bir saati babasının parası ile hava atan 17-18 yaşılarındaki bir gencin fren sesiyle uyanmayı, yolda tanımayanların bile yanınızdan geçerken kibarca günaydın demesini...

işte böyle birşey
yazarın içinde bulunduğu genel ruh halidir, okuyan yazarlar diyeceklerdir ki kardeşim deli misin?? sanırım evet çünkü insanın bazı şeylerin değerini kaybedince anlaması gibi bişey olsa kıbrısı özlemek, özellikle güzel ortamları arkadaşlıkları geride bırakmasıdır kıbrısı özlemek, sözlük ahalisiyle marlboro formula partisine katılıp savunma makamının kazandığı f1 biletine kendin kazanmışsın gibi sevindiğin günleri anımsamak, yat turu zirvesinde sözlüğün birinci yıl partisine katılmaktır kıbrıs, yeri geldiğinde girne limanda akdenize bakıp karadenizi özledim demektir kıbrıs, fakat insanın hayatında tekbaşına kaldığı ilk anı hissettiği yerse kıbrıs, kendini yalnız hissetmek istediği yerdir kıbrıs. hele birde dostlarının büyük bölümü ordaysa bunun tarifi yoktur...
öğrenciliği adada yaşamış olan güruhun sıkça başına geldiğini düşündüğüm hissiyattır. birden anlamsız bir şekilde özletir kendini sana. bir koku bir tad veya alkole verilen para birden ulan keşke adada olsak dedirtir insana.
Zaman zaman yüzde hafif bir tebessümle birlikte hissedilen duygudur. Mezun olduktan sonra o his beni öylesine kahretmişti ki aradan 6 yıl geçtikten sonra kararımı verdim ve yol aldım. Gittim gitmesine ama ne okul eski okuldu, ne insanlar aynı insanlar, ne mekanlar aynı mekanlar... Velhasıl adayı ada yapan(her yerde olduğu gibi) arkadaş çevresiymiş. Keşke gelmeseydim, hep hayallerimdeki gibi kalsaydı diye düşüne düşüne boş ve hüzün dolu 5 günün sonunda geri dönmüştüm. şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler