tarkanin gercekten metamorfoz gecirdigini dusunmemi saglamistir. ust uste 2 gun boyunca dinledikten sonra basagrisindan baska birsey olmadigini farkettigim, nerde o gitti gideli, tut kolumdan cek gotur beni, yandim, ona sor hatta tas dedigim akillara durgunluk veren, arka arkaya dinlendiginde kulaga sadece laf salatasi gibi gelen album. (u: galiba ben hala karma albumunde kalmisim) bir kere albumde damar bir slow parca yok, arada bir, gun gibi ve pare pare slow izlenimini verse de o icinize isleyecek sozler mevcut degil. biseyler eksik bu albumde, tarkan cok fazla cevap vermek istemis, daha once kullanilmis ve baska sarkilarla ozdeslesen cok fazla soz obegi var ve tarkani tarkan yapan o oynaklik, kivraklik yok muzikte, -abidik gubidik sarki isimlerinden hic soz etmiyorum. album ismine katiliyorum, tarkan gercekten donusum gecirmis.. son olarak tarkana make your own kind of music, sing your own special song even if nobody else sings along demek istiyorum.. (u: lostu fena halde ozlemis biri olarak, onu da buraya baglamis bulunuorum)