duman-manası yok--komşu toprağa kimi gömmüşler haberin var mı koç?
"yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşcesine" nazım hikmet ran
kizçocuğu
kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
hiroşima'da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
şeker bile yiyemez ki
kâat gibi yanan çocuk.
çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler.
bu sene istanbulda nazımı anmak için nazımla dün bugün yarın adlı organiyasyona gittim. tkplilerle çok anlaşamasamda harika bir şekilde nazıma hakettiği değeri vermişlerdir.
gecen sene 3. yurtta bi arkadasımın odasında sırf resmi var die kapısı sertce vurulmak suretiyle resmi dolaba yapıstırma nedeni sorgulanan evrensel bi kişilik...
bir zamanlar vatan haini olarak sürgün edilen ama gerçekte böyle olmayan evrensel şair.