benim tatlı nickimin hikayesi pek acıklıdır. eski nickimle herkesin kavgası vardı, pek severdim nickimi, hayatamın anlamı idi o; ismim, canım, biriciğimdi. açık ve netti. ben de öyleydim. ama baktım yaftalanıyorum, terkettim eski nickimi ve sözlüğü. o zamanlar bu sözlük bir tuhaftı, iki-üç tane kendini bilmez canlarının istediği gibi at koştururlardı, işlerine gelmeyenin yazılarını siler giderlerdi. 'ulan onlar siliyor benim ne eksiğim var' dedim, her entrimi kendim sildim. sonra sözlüksüz duramadığım bir anda herşeye bir daha başlamak için geldiğim bir gün(u: artık zaten o kendini bilmezler de sözlüğe uğramaz olmuşlardı)(u: meğer tartışmak hoşlarına gidiyormuş)(u: ben ve benim gibiler çekip gidince onlar da kayboldular yavaştan) yeni bir nick geldi aklıma, aha da o nick bu nicktir. kendimi gerçekten de öyle mi görüyorum, neredeyse evet, ama bazen hayır. kötülere bakınca öyleyim, iyilere bakınca pek bir fenayım, o yüzden kötülere bakıyorum, egomu besliyorum, 'onlar varken sen meleksin, sutten cikmis ak kasiksin' diyorum kendime