ugur mumcu

uğur mumcu olayların üstüne korkmadan giden cesur yazar. malesef cumhuriyet adına ülkesi adına doğruları belgelerle gösteren büyük gazeteci arabasına konulan bombayla katledilmiştir. ama bu bir yok oluş değil tam tersine bir başlangıçtır. uğur mumcu'nun ismini taşımaktan gurur duyuyorum!

dağ gibi, karayağız birer delikanlıydık.babamız, sırtında yük taşıyarak getirirdi aşımızı, ekmeğimizi.

arabalar sırıl sırıl ışıklarıyla caddelerden geçerken bizler bir mum ışığında bitirdik kitaplarımızı. kendimiz gibi yasayan binlerce yoksulun yüreğini yüreğimizde yaşıyarak katıldık o büyük kavgaya. ecelsiz öldürüldük. dövüldük, vurulduk, asıldık,

vurulduk ey halkım unutma bizi...

yaşasaydı he rsey daha farklı olabilirdi. kalemin kılıçtan keskin olduğunu bize ispatlayabilirdi, medyanın toplumlarda ne derece onemli olduğunu da kanıtlardı..

bir bakıma bunları kanıtladı aslında, öldürülmesinin ardında hep doğruları yazması, bu doğruların kitlelere ulaşması, ve bu durumun bir kesim tarafından rahatsızlık oluşturması bize medyanın - kalemin - ne derece önemli olduğunu anlatmalı aslında. veya artık birileri bize bişey anlatmasın da bi zahmet biz bişeyleri anlayalım

1993'te öldürüldü.ocagın yirmi dördüydü.kabakuvvetten baska bir şeyden anlamayan kahraman kılıklıların cok sevildiği bir ülkede yine o kılıklılardan biri tafından öldürüldü.ben küçüktüm hatırlamıyorum.okuduklarımla öğreniyorum şimdilerde.ama biliyorum ki,24 ocak 1993 türkiye'de medyanın taş devrine dönüş yaşadıgı bir gündür.

birgün mezarlarımızda güller açacak ey halkım

unutma bizi.....