öncelikle ateizm tanrı inancını reddeden görüştür. temelleri maddeciliğe dayansa da yalnızca maddecilikle açıklanacak bir olgu değildir. eleştirilebilecek çok fazla çelişkili durumu olsa da basitçe eleştirilebilecek kadar sıradan bir düşünce de değildir.
insanların varolanları öyle oldukları gibi bilmeye yönelmesi bilimlerin yolunu açarken, varolanları öyle olmadıkları gibi bilmeye yönelmesi de inançlara yol açar. ılki hayatın devamı için bir zorunluluktur. örneğin ekinin ekileceği zaman ve mekan doğru seçilemezse nesnel dünya, bilinci yere çalabilir. oysa varolanların öyle olmadıklarını bilmek, kendi içinde çelişiktir. çünkü hem varolmayanın bilgisi edinilemez hem de varolan, öyle olmasının dışında tanımlanamaz. ateizm varolanı öyle oldukları gibi bilmeye yönelmesinin bilimlerin yolunu açtığına inanmaktır. bilimsel olarak açıklanmamış gerçekleri doğaüstü şeylerle açıklamak yerine bilimsel açıklama yapmaya inanmak diyelim kısacası.
genel olarak dinlerin özü yaşamsal dönüşüm olan ve yöntemi her durumda kuşkuya dayanan bu kaygan bakış biçimini kaldıramaz. çünkü dinler işi bilimsel öğretilerden çok dogmalarla götürür. dönüşmeze eğilimlidir, tüm ayrıntılarıyla kendini korumak ister. din için en gereksiz yada tehlikeli tutum kuşkuculuktur. buna göre sürekli akıp geçenin yada sürekli akıp geçer görünmenin temelinde mutlak bir değişmez belirleyici vardır. ateist ise tam tersine kuşku duyduğu için inanmaz. dinin doğruları doğrulanma gereği duyulmadan ortaya konulmuş doğrulardır. dolayısıyla dinsel inanç tartışmaya kapalıdır. ateist ise dogmanın olağanüstü bilinçdışı öğelerle bezenmiş olduğunu ve bütün dinlerin de mantıksız olduğunu iddia eder. yani kısacası mantığımın almadığı şeye inanmam der.
ancak ateistin bir tanrıya yada dine inanmıyor oluşu onun yaşamının amacı olmadığını göstermez. hatta belkide bu dünyada bulunuşunun sizden ve bizden daha iyi amacıda olabilir. ateist olmak her türlü ahlaktan yoksun hedonist olmanızı da gerektirmez. hesap verecek bir tanrısı yoksa bile düşünmek için bir beyni ve hesap vereceği bir vicdanı vardır.
insanların varolanları öyle oldukları gibi bilmeye yönelmesi bilimlerin yolunu açarken, varolanları öyle olmadıkları gibi bilmeye yönelmesi de inançlara yol açar. ılki hayatın devamı için bir zorunluluktur. örneğin ekinin ekileceği zaman ve mekan doğru seçilemezse nesnel dünya, bilinci yere çalabilir. oysa varolanların öyle olmadıklarını bilmek, kendi içinde çelişiktir. çünkü hem varolmayanın bilgisi edinilemez hem de varolan, öyle olmasının dışında tanımlanamaz. ateizm varolanı öyle oldukları gibi bilmeye yönelmesinin bilimlerin yolunu açtığına inanmaktır. bilimsel olarak açıklanmamış gerçekleri doğaüstü şeylerle açıklamak yerine bilimsel açıklama yapmaya inanmak diyelim kısacası.
genel olarak dinlerin özü yaşamsal dönüşüm olan ve yöntemi her durumda kuşkuya dayanan bu kaygan bakış biçimini kaldıramaz. çünkü dinler işi bilimsel öğretilerden çok dogmalarla götürür. dönüşmeze eğilimlidir, tüm ayrıntılarıyla kendini korumak ister. din için en gereksiz yada tehlikeli tutum kuşkuculuktur. buna göre sürekli akıp geçenin yada sürekli akıp geçer görünmenin temelinde mutlak bir değişmez belirleyici vardır. ateist ise tam tersine kuşku duyduğu için inanmaz. dinin doğruları doğrulanma gereği duyulmadan ortaya konulmuş doğrulardır. dolayısıyla dinsel inanç tartışmaya kapalıdır. ateist ise dogmanın olağanüstü bilinçdışı öğelerle bezenmiş olduğunu ve bütün dinlerin de mantıksız olduğunu iddia eder. yani kısacası mantığımın almadığı şeye inanmam der.
ancak ateistin bir tanrıya yada dine inanmıyor oluşu onun yaşamının amacı olmadığını göstermez. hatta belkide bu dünyada bulunuşunun sizden ve bizden daha iyi amacıda olabilir. ateist olmak her türlü ahlaktan yoksun hedonist olmanızı da gerektirmez. hesap verecek bir tanrısı yoksa bile düşünmek için bir beyni ve hesap vereceği bir vicdanı vardır.