sinan kaynakcıyı bir sandalyeye bağlayıp,eski türk filmeleri adabıyla tokat atarken ona,neden sinan,ne hakkın var sorularını yöneltmek istediğim sarkı.penceremi kapattım,güneşten kactım,umutlarımı gömdüm dediğim anda ne hakkın var bana umut aşılamaya sesinle,sözünle.hemde bile bile her umudun sonunun hüsran oldugunu.ne hakkın var....
yalnız kaldıysan , kalkıp pencerenden bir bak
güneş açmış mı , yağmur düşmüş mü
dön bak dünyaya
herkes gitmişse , sakince arkana dön bir bak
dostun kalmış mı , aşkın solmuş mu
dön bak dünyaya , dön bak dünyaya
bir sonbahar kadar yalnız , bir kış kadar savunmasız
ya da ilkbaharsan , yolun başındaysan
asla vazgeçme , kalkıp da pencerenden bir bak
güneş açmış mı , yağmur düşmüş mü
dön bak dünyaya